بررسی آزمایشگاهی ترومبوژنیسیته آلوگرفت های شریانی پس از انجماد

ضرورت انجام طرح: علی رغم فرآیندهای استریلیزاسیون مدرن، درمان های آنتی بیوتیکی و درمان زخم، مدیریت عفونت های عروقی یک چالش بزرگ ‏برای جراحی عروق باقی مانده است. استفاده از آلوگرافت عروقی منجمد شده می تواند یک گزینه درمانی عملی در این موارد ‏باشد. از طرفی آلوگرافت عروقی برای تسهیل بازسازی جزئی پیوند کبد در پیوند کبد اهداکننده زنده در حال انجام است. ‏در ‏بیماران پیوند کبد، آلوگرافت‌های عروقی برداشت شده از اهداکنندگان عضو منبع اصلی پیوند عروقی هستند که شامل ‏شریان ‏و ورید ایلیاک، شریان و ورید فمورال، ورید اجوف تحتانی، آئورت، ورید صافن بزرگ و دیگر شریان‌ها و وریدهای ‏بزرگ هستند که ‏این آلوگرافت‌ها در بانک‌های بافتی به صورت منجمد نگهداری می‌شوند. انواع عروق قابل برداشت از ‏فرد مرگ مغزی عبارتند از ‏قوس آئورت و ‏descending thoracic aorta، آئورت، ‏aortoiliac conduit، مجرای ‏آئورتیلیاک، شریان های ایلیاک و ‏شریان های فمورال.‏ علیرغم استفاده بالینی آلوگرفت های عروقی، هیچ دستورالعمل قوی مبتنی بر شواهد در مورد تولید و استفاده ‏از بافت‌های عروقی منجمد شده تاکنون صادر نشده است. علی رغم وجود استراتژی‌های مختلفی بر مبنای انجماد، اطلاعات ‏محدودی در مورد رابطه بین کیفیت آلوگرافت و زمان ذخیره سازی و انجماد آنها در دسترس است. وانگ و همکاران، که پیوند ‏کبد اهداکننده زنده را مورد بررسی قرار دادند، هیچ تفاوتی در باز بودن پیوندهای عروقی برای بازسازی جریان خروجی یا بازسازی ‏پیوند کبد بین آلوگرافت های ایلیاک با زمان ذخیره انجماد کمتر یا بیشتر از یک سال پیدا نکردند. با این حال، در گزارش ‏های قبلی در خصوص استفاده از آلوگرافت، آلوگرافت های ذخیره شده برای کمتر از ۶ ماه پس از انجماد در بازسازی شریانی اندام ‏تحتانی موثرتر واقع شده بودند . وقوع انسداد زودهنگام (در عرض ۳۰ روز) آلوگرافت ها در محدوده وسیعی بین ۰-۱۷ ‏متفاوت است ، که می تواند در اثر عوامل متعدد، مانند محل آناتومیکی پیوند یا کیفیت پیوند باشد. باز بودن و عدم ‏انسداد آلوگرافت‌های پیوند ‌شده به شدت به حفظ مقاومت ذاتی دیواره سرخرگ بستگی دارد، یعنی ظرفیت آلوگرفت در جلوگیری از تشکیل لخته خون داخل عروقی، که همراهان ‏اصلی آن پلاکت‌ها و فیبرین هستند. با این حال، رسوب پلاکتی و تولید فیبرین توسط سیستم انعقاد پلاسما از عوامل ‏ضروری عملکرد هموستاتیک دیواره عروق‎.‎‏ برای جلوگیری از خونریزی در محل پیوند کامی باشند. بنابراین، تولید بهینه و کنترل ‏کیفی آلوگرافت ها در جراحی عروق نیازمند اصلاح تعادل پتانسیل ترومبوژنیک و هموستاتیک آلوگرافت های اعمال شده است. در ‏راستای این نیاز، هدف از این مطالعه بررسی اثرات انجماد و مدت زمان نگهداری بر رسوب پلاکت ها و فیبرین در دیواره عروق به ‏عنوان شاخص ترومبوژنی آلوگرافت های شریان آئورتی و فمورال می باشد‎.‎‏ از طرفی اثرات انجماد و مدت زمان نگهداری آلوگرفت ‏های عروقی بر روی ساختار دیواره شریان ها با استفاده از آنالیز حرارتی‎(DSC) ‎‏ ‏Differential Scanning Calorimetry‏ و ‏بررسی های پاتولوژیکی بررسی خواهد شد. ‏

مجری طرح: دکتر عارفه جعفریان